کوروس سرهنگ زاده: ای کاروان، ای کاروان لیلای من کجا می بری

. ای کاروان، ای کاروان لیلای من کجا می بری با بردن لیلای من جان و دل مرا می بری ای کاروان کجا می روی لیلای من چرا می بری در بستنِ پیمان ما تنها گواه ما شد خدا تا این جهان، بر جا بود این عشق ما بماند بجا ای کاروان کجا می روی لیلای من چرا می بری فنا نگیرد ز دنیای فانی شرار عشقی که شد آسمانی به یاد یاری خوشا آه و اشکی به سوز عشقی خوشا زندگانی همیشه خدایا محبت دلها به قصه بماند به نام دل ما