حضرت رضا(ع) می فرمایند: «و مَن ضَحِکَ فیهِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ» کسی که در ماه مبارک رمضان با برادر دینی و مؤمنش روبه‌رو می‌شود و تبسم می‌کند، به روی او لبخند می‌زند، از چهرهٔ خودش شادی به او نشان می‌دهد و دل او را با یک تبسم خوش می‌کند، «لَم یَلقَهُ یَومَ القِیامَةِ إلاّ ضَحِکَ فی وَجهِهِ» در قیامت هیچ‌چیزی را نمی‌بیند، مگر اینکه هر کس او را می‌بیند، به او لبخند می‌زند و تبسم می‌کند. ملائکه او را می‌بینند و نشان می‌دهند که ما از تو شاد هستیم. ائمه و انبیا او را می‌بینند و نشان می‌دهند که ما از تو شاد هستیم. اولیای خدا او را می‌بینند و نشان می‌دهند که ما از تو شاد هستیم. کسی که به چهرهٔ برادر مؤمنش لبخند بزند، روز قیامت چیزی جز لبخندی که به او زده می‌شود، نخواهد دید. آن لبخند قیامت چقدر قیمت دارد؟ داستان این لبخند قیامت داستان خیلی مفصّلی است! فکر کنید یک لبخند و تبسم از وجود مقدس ابی‌عبدالله(ع) در قیامت به ما چقدر می‌ارزد؟ یک لبخند که با این لبخند اعل
بهترین و جدیدترین ویدئو های روز
[توقف]
ویدبید