[توقف]
ایران فدای اشکو خنده ی تو دل پرو تپنده ی تو فدای حسرتو امیدت رهایی رمنده ی تو , رهایی رمنده ی تو ایران اگر دل تو را شکستند تورا به بند کینه بستند چه عاشقانه بی نشانی که پای درد تو نشستند که پای درد تو نشستند کلام شد گلوله باران به خون کشیده شد خیابان ولی کلام آخر این شد که جانه من فدایه ایران تو ماندیو زمانه نو شد خیاله عاشقانه نو شد هزار دل شکستو آخر هزارو یک بهانه نو شد ایران به خاک خسته ی تو سوگند به بغض خفته ی دماوند
ویدبید