[توقف]
بباف مویت را مگر مرا آن مو طناب دار شود مرا بکش بالا چونان که عاطفه ات جریحه دار شود مرا بخندادن ای مرا بگریان ای که مرده ایست قلیل کسی حاضر نیست نه شادمان شود و نه سوگوار شود کسی به شدت تو به صخره ام کوبید و من فرو رفتم به قهر دریاها که قهر دریاها پر از مزار شوم بباف دارم را و روزگارم را
ویدبید