غزل 300 حافظ هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک

هزار دشمنم ار می‌کنند قصد ِ هلاک، گرَم تو دوستی از دشمنان ندارم باک، مرا امید ِ وصال ِ تو زنده می‌دارد، و گر نه هر دَمم از هجرِ توست بیم ِ هلاک، نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش، زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک، رَود به خواب دو چشم از خیال ِ تو هیهات، بوَد صبور دل اندر فراق ِ تو حاشاک!