[توقف]
عرفان طهماسبی گلوبند Erfan Tahmasbi Gelooband چشم و دلُم روشن این چه یاریه هوار هوارُم شدی دار و ندارم دلُم بنده دلُم بنده به اسمت که گلو بنده به اوو صورت خوش خنده تو رقص ماه و کارون مثل شوق نی امبونی جنون عشق مجنونی دلم رامه به پای نیگای تو خیامِه چشای سیای تو هرجاکه بروم ساز دلوم کوک صداته دل و دینم چشاته ماهی طِال صید ناخداِ نخل پامنار[1] سبزی کُنار [2] ای ضرب المثل قندی و عسل شاخه ی نبات جونوم به فدات یاروم میاد واسش سور به پا کنید امشو حنا بندون سیش[3] به راه کنید به قوم و خیشونش باز بگید بیان توکوچه های شهرُم سر صدا کنید آخ یاروم جانه جانه جانه به شکوه آبادانه هله دان دانه یه دانهِ دل عاشقش یه رنگه مثل ماه ِ شو قشنگن اودوای دل تنگه
ویدبید