تقدیم به منوچهر اسماعیلی

قیصر و خان دایی تو شاهکار کیمیایی، از دو نسل مختلف بودن. صورت یکی پر از خشم و صورت اون یکی، پر از اندوه بود. با این حال، یه نقطه مشترک بینشون وجود داشت. به جای هر دوی اونها، یک نفر حرف می‌زد. دوبلوری با حنجره‌ای به وسعت تمام صداهای دنیا، که برای هر کاراکتری، لحن و تن مخصوص خودش رو داشت.