لحظاتی از زندگی من: صدای بی‌صدای من

حسین نوری: با صدای بی‌صدایم که یادگار دوران شکنجه ساواک در سال 1351 بود با مشکلات تنفسی و فشار فراوان حرف می‌زدم به طوری که کمتر کسی می‌شنید و برایش مفهوم بود. همسر صبور و مهربانم حرف‌های مرا برای دیگران دوبله می‌کرد همانطور که هنگام نویسندگی به او دیکته می‌کردم و او یادداشت می‌کرد. درسال 1381 یک تهیه‌کننده تلویزیونی به من گفت دوست دارم پنج نمایشنامه فلسفی شما را با کارگردانی خودتان به صورت تله‌تئاتر برای تلویزیون ضبط کنم. دوستان مهربانم که نگران به خطر افتادن جانم بودند مرا از این کار منع کردند. زیرا در هفته چند بار به خاطر مشکلات تنفسی به حال خفگی می‌افتادم و همسر و پرستار جسم و روحم با نفس مصنوعی مرا از آن دنیا به این دنیا بازمی‌گرداند. ولی من با تشکر و اطمینان دادن به آن‌ها گفتم که روح بزرگ‌تر از جسم است. خوشبختانه پروژه پنج تله‌تئاتر به انجام رسید و عوامل همه راضی بودند و از تلویزیون پخش شد. این ویدئو پشت صحنه تله‌تئاتر "سائر" است که طنزی فلسفی است و مانند دیگر آثار هنری‌ام مرزی ب

تئاتر تئاتر طنز نمایش تئاتر نمایش کمدی

1 سال پیش در فیلم زمان 01:29 6