[توقف]
قبل از من چند نفری بودند که این کار را انجام می دادند که یا مریض شده بودند یا به رحمت خدا رفته بودند. کسی هم زیربار این مسئولیت نمی رفت که بخواهد این ارتفاع چند متری را بالا برود. یک روز آقای عرفانی که خودش از معماران حرم بود من را کشید کنار و گفت اوستا اسدالله! امروز تو برو بالا و گنبد را بشور. من هم بلافاصله گفتم که من تاحالا اصلاً گنبد نشسته ام. از این ارتفاع بروم بالا حتماً می افتم. با تحکم گفت که اسدالله! حرف مفت نزن. می روی، گنبد را می شویی، یاد می گیری. بعد از این حرف دیگر هیچی نگفتم. از همان دریچه ک
ویدبید